Сакате да одите на пуст остров?: Мистеријата на Галапагос вели дека можеби не е добра идеја

Пред сто години, потрагата по утопија доведе група авантуристи од Европа до Галапагос. Нова книга и нов филм ја раскажуваат таа приказна за сексот, алчноста и смртта, како и за бароницата наречена „луди гаќички“.

Дали некогаш сте размислувале да оставите сè зад себе и да започнете одново на оддалечен остров?

Во раните 1930-ти, шарена група Европејци, составена главно од Германци, го направи токму тоа. Нивната дестинација беше Флореана, ненаселен остров во Галапагос во близина на брегот на Еквадор.

Два парови и едно темпераментно трио се упатуваат таму во потрага по својот личен рај, но на крајот стануваат насловни за нивните тепачки, сексуални ескапади, а во некои случаи и чудни исчезнувања и смртни случаи под необјаснети околности.

Во потрага по рајот

Првата двојка трагачи по утопија кои пристигнаа на Флореана беа германскиот лекар Фридрих Ритер и неговиот пациент, а наскоро и неговата партнерка Дора Штраух. Тие се преселиле на островот во 1929 година, пишува Дојче веле (DW).

За да спречи какви било проблеми со забите, Ритер ги извадил сите и ги заменил со протези од нерѓосувачки челик. Тие двајца очигледно подоцна ги поделиле тие протези.

Печатот ги нарече „Адам и Ева“, а за нив најпрво се дозна од писмата на Ритер што ги испраќал дома, како и од приказните за редовните посетители на островот, меѓу кои имало и Американци кои таму вршеле зоолошки истражувања.

Во тоа време во Келн живеел Хајнц Витмер, ветеран од Првата светска војна. Работел во кабинетот на тогашниот градоначалник Конрад Аденауер (по Втората светска војна, првиот канцелар на Сојузна Република Германија, уред.). Витмер бил загрижен за состојбата на германската економија поради глобалната депресија, но и за здравјето на својот син тинејџер Хари.

Инспириран од приказните на неговите германски сонародници, тој ја убедил својата бремена сопруга Маргрет да се пресели во Флореана, што го направиле во 1932 година. Маргрет подоцна го родила нивниот син Ролф, за кој се вели дека бил првиот човек роден на Флореана.

Тогаш се појави трио кое ги преврте и онака бурните односи на островот: моќната австриска бароница Антонија Вагнер фон Верборн Боске и нејзините двајца германски љубовници Рудолф Лоренц и Роберт Филипсон. Таа имала намера таму да изгради луксузен хотел наречен „Hacienda Paradiso“, наменет за богати патници.

Покрај тоа што ги узурпирала и онака оскудните извори на свежа вода на островот, таа ги чувала кај себе и сите писма што пристигнувале, а складирала и резерви храна наменети за другите. Таа дури се прогласила за „царица од Флореана“.

Следеа сомнежи, обвинувања, тепачки. Сето ова беше далеку од утопија.

Вистина почудна од фикцијата

Подоцна следеа необјаснети смртни случаи, вклучително и онаа на стоматологот и наводниот вегетаријанец Ритер, кој почина откако јадеше отруено пилешко што му го хранела Доре Штраух, која Ритер претходно физички ја малтретирал.

The Galapagos mystery that just won't die
https://t.co/Jv5lfT4AFK

— Sir Real (@sirreal61) September 2, 2024

Бароницата и Филипсон, кои планирале да се преселат на Тахити откако им пропаднале соништата за основање хотел, исчезнале без трага. А телото на Лоренцо беше пронајдено на друг остров. Се верува дека починал од жед поради недостаток на свежа вода.

Преживеале само Витмерс. Денес, нивните потомци водат хотел во Флореана.

Во потрага по среќа
Иако поминаа речиси сто години од сите тие настани, настаните на островот сè уште се инспирација за новинарите, писателите и филмаџиите. Ним во 2022 година им беше посветена една епизода од подкастот „Dark Histories“ на Spotify, а овој септември книгата на писателот Абот Калер, како и филмот на познатиот американски режисер Рон Хауард, ќе ги оживеат тие приказни.

„Мислам дека сонот на тие прогонети беше универзален и безвременски. Кој од нас не сакал да го напушти својот живот и да се обиде да изгради утопија? Да се ​​обиде да најде нешто подобро? Да се ​​направи напор во потрагата по среќа? За мене тоа не е ниту американска ниту европска приказна, туку човечка приказна“, вели за ДВ американската писателка Калер.

Автор е на книгата „Незавршениот рај – вистинска приказна за сексот, убиството и утопијата во зората на Втората светска војна“, која ќе биде објавена на крајот на септември. Книгата уште еднаш се занимава со приказните на овие луѓе, а авторот користел обемен архивски материјал, вклучувајќи записи во мемоари, дневници и писма.

Феминистка наречена „Луди гаќички“

Калер ја открила нивната приказна случајно кога, додека истражувала за друга книга, наишла на стар напис во весник за „бароницата што го зазеде островот Флореана во Галапагос. Нејзините љубовни робови се во синџири. Таа е жената позната како „луди гаќички““.

Абот Калер, кој започна како известувач за колумната „Блек хроника“ и веќе напиша четири бестселери на Њујорк Тајмс, беше заинтригиран. Сè подлабоко навлегуваше во тие приказни, а особено ја воодушевуваше бароницата.

„Таа беше феминистка – во смисла дека не се плашеше да тргне по она што го сака. Не и беше грижа што мисли некој за неа. „Таа немаше поим како треба да се однесува „вистинската“ жена во тоа време и јас и се восхитувам поради тоа“, вели Калер.

Оживување на рајот

Истражувањето на Калера ја одвело и на дводневно патување од Њујорк до Флореана. Таму ги запознала ќерката и внуката на Витмер, ги посетила местата каде што првобитно живееле прогонетите и патеките по кои патувале.

Тоа беше предизвик за Калер, и покрај тоа што има „подобри чевли“ од нив и модерни гаџети. „Тоа само ми даде уште поголема почит кон тие луѓе и ме натера да сакам да се обидам да го правам тоа што го правеа и да изградам живот таму, кој беше многу физички, емоционално и ментално исцрпувачки.

Оваа приказна наскоро ќе се појави на големото платно – филмот на Рон Хауард, Eden, премиерно ќе биде прикажан оваа сабота, 7 септември, на филмскиот фестивал во Торонто. Актерската екипа ја сочинуваат ѕвездите Џуд Ло, Ванеса Кирби, Сидни Свини, Ана де Армас и германскиот актер Даниел Брил.

Филмот на Хауард и книгата на Калера придонесуваат за изненадувачки големиот и вечен интерес за мистериозните убиства „во рајот“. Едноставно пребарување на Google под „Афера Галапагос“ или „Трилер Галапагос“ носи бројни филмови, документарни филмови и написи од изминатата деценија.

Значи, што е тоа што ја прави оваа приказна толку волшебна?

Потсетувајќи се на шегата дека „пеколот се другите луѓе“, Калер вели дека доселениците отишле на Галапагос без да очекуваат дека другите ќе им се придружат. И секој од нив отиде таму носејќи ги со себе своите внатрешни демони.

„Мислам дека ако навистина сакате да бидете среќни на пуст остров, тогаш треба да бидете сами. „Не можете да земете никого со себе“, вели Калер.

Во спротивно, може да напише вистинска приказна која ни фикцијата не може да ја победи. Како и во случајот со доселениците на Флореан во 1930-тите.