Момо Капор беше и остана еден од омилените писатели во поранешна Југославија. Неговите дела се преведени на многу јазици и продолжуваат да ги инспирираат новите генерации читатели. Придонесот на Капор во културата и уметноста е неизмерен, а неговата способност да ја отслика човечката природа на едноставен, малку хумористичен, но длабок начин останува трајно сеќавање на неговиот талент.
Книгите на Капор често се инспирирани од лични искуства, патувања и различни ликови од реалниот живот. А токму во неговата книга „Магијата на Белград“ во приказната „Одмор“ на комичен, но и реален начин опиша како Србинките се караат со своите сопрузи.
Ви го пренесуваме во целост:
„Слобода! Слоооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооооо! Веднаш излегува од морето! Ниту една секунда повеќе! Погледнете колку си помодрел! Забите ти чукаат! Веднаш надвор, ме слушаш ли?
Кажи му и тој да излезе! Ти си неговиот татко! Види, сето тоа е сино!
Па, не си нормален! Не ти е гајле! Тоа е човек да полуди!
Тоа дете може да се удави до тебе, а ти да не кренеш ни прст! Исто како што не мрднавте дури и кога тој сообраќаен службеник ме навреди по име. Што правеше? Ти се насмеа, наместо да ме заштитиш како маж!
Јас прв почнав? Само ти кажав дека навистина возеше пребрзо и дека секогаш возиш толку брзо и дека мислиш дека си најпаметен и дека си го претекнал тој танкер и дека ако продолжиш така, ќе завршам во сред автопат со детето, а тој потоа ти врати возачка и рече дека нема да те казни (точно ли беше тоа?) затоа што веќе си казнет што имаш жена како мене! Да, тоа е она што тој рече! И ти не крена прст! Што? Што требаше да направиш? Не, не требаше да се караш со него, но можеше барем да му одговориш и да не се смееш како морон!
Па, тоа е вистина… само се прашувам зошто воопшто се омаживте! Па, всушност, најдобро би било да бидете сами!
Воопшто не си за брак. Ајде, фрли го тој весник и признај: не е вистина дека би било многу поубаво да си сам, без нас двајца? Ајде, биди маж еднаш и признај!
Господи, со кого зборувам?
Што прави тој цел ден? Или спие или чита весник или пие пиво… И јас така викам одмор!
Пет пати ќе си поминев подобро ако останев во Белград. Би ги затемнувал собите, би создал провев и барем добро би спиел.
Вака, што? Овие мизерни две недели на море ги чекам една година, а на плажа стигнуваме напладне, кога нормалниот свет веќе замина на ручек.
Дали ми го овозможивте тоа? Што треба да му овозможите на некого? И што ми овозможивте, ве молам?
Да живееш во некој оџак, сто осумдесет чекори над автопатот? Да, точно сто и осумдесет! Вчера избројав…
Да се плива на оваа миризлива јавна плажа која се базира на кокосово масло?
Да се преправам дека не те гледам како цело време зјапаш во овие топлес жени? Мислиш дека не забележав како ги остави? – Зошто и јас да не го соблечам горниот дел? Затоа што бев будала, затоа што доев дете и си ги уништив градите, а не како овие што мислат само на себе! Затоа не го симнувам, ако сакаш да знаеш!
Другите ги носат своите жени во сите тие Хамлети, Бетовенови и Шопенови, а вие нас на скара! Како да не можам да јадам ќебапи во Белград, каде што се многу подобри и не мирисаат на маслиново масло?
Што друго ми овозможивте? Да брзаат до пазар и назад и да ни направат сендвичи за на плажа, да не случајно го потрошиме таму! А, само пресметајте колку трошите на цигари и пиво секој ден? Само направи математика!
Што му згрешив на Бога! Само погледнете ги другите сопрузи и другите сопруги! Убави луѓе шетаат по брегот навечер, се држат за раце, разговараат… Имаат што да си кажат. Не зјапајте во весникот и чашата!
Господи! Па, тој падна! Па ова е навистина… Слооооооодааанеее! Бесплатно! Дека веднаш излеговте од водата!“
GIPHY App Key not set. Please check settings