Кога граната паднала врз сиропиталиштето во Сараево, италијанскиот репортер се нашол во вистински момент, иако звучи нелогично, но тој момент бил кобен за малата Стела која била оставена таму.
Франко ди Маре, угледен новинар и уредник на италијанската државна телевизија РАИ Уно, воен дописник од БиХ во 1992 година, видел едно и полгодишно девојче во сиропиталиште во печката и решил да го посвои. .
Франко ди Маре, новинарот на Раи Њуз, кој, според медиумите, секогаш бил мирен и воздржан на работа, никогаш не ја криел радоста, ентузијазмот и љубовта што Стела ги внесувала во неговиот живот.
Денес Стела има околу 35 години, дипломирала економија. За Босанка, посвоената ќерка на италијанскиот новинар Франко ди Маре, речиси ништо не се знае.
Убавата Стела секогаш била под заштита на нејзините родители кои ја држеле подалеку од медиумите, речиси во целосна приватност.
Франко ди Маре, новинар на Раи Њуз, никогаш не ја криел радоста, ентузијазмот и љубовта што Стела ги внесе во неговиот живот.
Стела ја нашол во сиропиталиште во Сараево
Првата средба меѓу новинарката и малата Стела, која сè уште била во пелени, се случила во Сараево во 1992 година.
Ди Маре тогаш известуваше за војната во Босна и Херцеговина, пишува Rai news.
„Бев во Сараево и бомба падна на сиропиталиште. Видов очи на мало девојче и веднаш се разбравме“, изјави претходно новинарот.
Оваа средба заврши со среќна приказна – новинарот го посвои девојчето и се роди татковска љубов која траеше до последните мигови од неговиот живот.
По првата средба, Ди Маре, која тогаш беше во брак со Алесандра, реши да го спаси девојчето од војната и успеа да ја посвои со помош на Црвениот крст.
„Имав 35 години и Стела ме спаси во одреден момент од мојот живот. Стела ме натера да научам за религијата и да кажам дека Бог постои“, изјавила новинарката за неа.
Иако бракот меѓу новинарката и Алесандра заврши пред извесно време, тие продолжија да се грижат за својата ќерка.
Трогателната приказна за Стела и средбата со човекот кој и стана татко ја опиша Франко ди Маре во книгата „Не прашувај зошто“.
Новинарот на „Раи“ Франко Ди Маре (68) почина на 17 мај. 2024 година и тоа беше крајно тажен момент за Стела.
Новинарката неколку години боледувала од мезотелиом, како што пренесуваат италијанските медиуми.
Јас сум од Сараево
Добро, не го зборувам тој јазик. И, се разбира, не заборавам дека сум роден во Неапол и дека немам два пасоша или двојно државјанство. А сепак, моите корени се во водите на Позилипа и Миљачка, станав човек на улиците на Мергелина и по сокаците што се искачуваат нагоре Бјелаве, моето сензуално созревање ги прослави своите обреди во дрворедите на градскиот парк покрај улицата Карачоло и меѓу занаетчиските сокаци на Башчаршија.
Така тој ја започна својата приказна во својата книга „Не прашувај зошто“, која ја посвети на малото девојче кое го посвои во воената болница во Сараево истата година. Родителите ја оставиле, а Франко не можел да се одвои од неа. Денес таа има околу 35 години и се вика Стела.
Пред околу 15 години ја промовираше книгата „Не прашувај зошто“ во која се зборува за тој настан.
- Главната тема на мојата книга е волјата, моќта на љубовта. Кога зборувам за љубов, не мислам само на романтичната љубов што постои меѓу мажот и жената, туку и на таа мистериозна врска помеѓу мажот и неговата земја (татковина), неговото семејство и неговата животна приказна. Поминав месеци во Сараево за време на војната. Бев импресиониран од љубовта на Сараевчани, кои во тоа време беа толку блиски еден до друг, со својот град, татковина, пријатели и најблиски.
Никогаш во животот не сум доживеал ваква лекција за хуманоста, која се случила на едно место и во едно време. Заплетот на романот е приказна за еден италијански новинар кој доаѓа во Сараево во јули 1992 година, на самиот почеток на војната.
Неколку години пред да дојде во Сараево се разведе и поради се што му се случи станува малку циничен. Тој повеќе не верува во љубов. Но, тој наскоро ќе се премисли, денот кога ќе запознае девојка во сиропиталиште.
Италијанците го прашале зошто посвоил дете од Сараево
– Добро прашање! Но, се плашам дека немам прецизен одговор. Би можел да ти дадам милион одговори, но сите тие одговори заедно не би биле доволни за да се објасни суштината на се. Во љубовта нема одговори, претпоставувам. На крајот, кој навистина би можел да ни објасни зошто си се заљубил во некого. Ова е дете кое не е виновно.
Кога во книгата го опишав моментот во кој јас и ќерка ми се избравме, уредникот ме замоли да додадам повеќе детали на тој опис. Но, не можев. Го напишав токму она што го чувствував во тој момент. Реков дека нема никој на светот кој може да ја објасни причината зошто се избираме. Не ме прашувај зошто, и реков. Таа ми се насмевна и ми рече: „Мислам дека го имаме насловот на романот“.
